ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Παλιά, έβλεπε κανείς τις φωτογραφίες των μαθητών που έψαχναν το όνομά τους, πιο μετά η τηλεόραση πέρασε πάνω από καθετί, συναισθήματα, γέλια, δάκρυα, πρόσωπα, αγκαλιές, και πλέον στο Facebook όλοι, γονείς επιτυχόντων, συγγενείς, φίλοι, παππούδες και γιαγιάδες, εκφράζουν δημόσια την περηφάνια τους …

Μου αρέσει να περπατώ τη νύχτα στους δρόμους της πόλης. Δεν φοβάμαι. Όχι τόσο, τέλος πάντων, που να το σκέφτομαι πολύ και να αλλάξω γνώμη. Νομίζω πως θα μπορούσα να αντεπεξέλθω σε μια κακοτοπιά. Άλλες γυναίκες, όχι. Δεν θα μπορούσαν. Απόψε γύριζα …

Το σπίτι μου είναι γεμάτο βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες. Νομίζω πως ζει και μια γάτα εδώ. Και ένας πράσινος παπαγάλος. Τα παιδιά από το εκδοτικό θα μου στείλουν μία χαρτόκουτα με βιβλία, πολλά αντίτυπα από το βιβλίο μου εννοώ, και δεν ξέρω …

Συγκίνηση. Έψαχνα να βρω με ποια λέξη θα ήταν καλύτερο να ξεκινήσω αυτή την επικοινωνία, αυτό το blog, αυτό το ημερολόγιο τέλος πάντων. Δεν μπορώ να σκεφτώ καταλληλότερη: συγκίνηση. Το πρώτο σου βιβλίο, το πρώτο σου post, η πρώτη σου προσπάθεια να μιλήσεις, …